Με την επίσημη προσφυγής της ελληνικής κυβέρνησης στο «μηχανισμό στήριξης» της ΕΕ και του ΔΝΤ, κλιμακώνεται ακόμη περισσότερο η ιστορικών διαστάσεων επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με την ανοιχτή υποστήριξη του ΛΑΟΣ και την ουσιαστική κάλυψη της ΝΔ, παραδίδει τους εργαζομένους στους «επαγγελματίες οικονομικούς δολοφόνους» του ΔΝΤ. Οι δεσμεύσεις που θα αναλάβει η κυβέρνηση για να μπορέσει να εισπράξει την οικονομική βοήθεια θα αποτελούν πισωγύρισμα δεκαετιών για την εργατική τάξη στον τόπο μας, θα σηματοδοτούν τρομαχτικές ανατροπές σε όλους τους όρους εργασίας, δράσης, ζωής των εργαζομένων. Αρκεί να αναλογιστούμε ότι οι διπλές δεσμεύσεις έναντι της ΕΕ στο πλαίσιο του «Προγράμματος Σταθερότητας» και του ΔΝΤ στο πλαίσιο του «μηχανισμού στήριξης» περιλαμβάνουν:
Τη δραστική μείωση των αποδοχών των εργαζομένων στο δημόσιο και τις ΔΕΚΟ, που ήδη εφαρμόζεται.
Την επίθεση στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα, με μείωση δώρων και επιδομάτων αλλά και με την προσπάθεια για κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και της υποχρεωτικής εφαρμογής τους.
Την απελευθέρωση των απολύσεων, την ίδια ώρα που η ανεργία έχει εκτιναχτεί στα ύψη.
Τις μαζικές απολύσεις εργαζομένων στο δημόσιο, αρχικά συμβασιούχων ορισμένου χρόνου και στη συνέχεια αορίστου και μονίμων.
Την αντιδραστική αναδιάρθρωση του ασφαλιστικού συστήματος από αναδιανεμητικό σε ανταποδοτικό παράλληλα με την αύξηση των ορίων που θα οδηγήσει ουσιαστικά σε δουλειά μέχρι θανάτου για μισθούς πείνας.
Τις περικοπές κοινωνικών δαπανών που ήδη οδηγούν σε ριζική υποβάθμιση το χώρο της Υγείας, της Πρόνοιας και της Παιδείας.
Όσο και εάν προσπαθούν οι κυβερνώντες να εξωραΐσουν την κατάσταση, όλοι ξέρουμε καλά τι σημαίνει ΔΝΤ: όπου πέρασε το ΔΝΤ άφησε πίσω του «καμένη γη», αναιρώντας δικαιώματα και κατακτήσεις, σπρώχνοντας τους εργαζομένους σε έναν εξοντωτικό αγώνα για επιβίωση, υπονομεύοντας κάθε έννοια κοινωνικής συνοχής. Σε αυτή την κατάσταση δεν φτάσαμε από κάποια φυσική νομοτέλεια. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ συνειδητά μεθόδευσε την κατάσταση το τελευταίο εξάμηνο έτσι ώστε η προσφυγή στο ΔΝΤ να φαντάζει η μόνη διέξοδος. Κι αυτό γιατί οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου, ντόπιου και ξένου, στον τόπο μας αντιμέτωποι με μια βαθιά καπιταλιστική κρίση τρίβουν τα χέρια τους στη σκέψη ότι μπορούν γρήγορα να καταβαραθρώσουν τους μισθούς και να συντρίψουν τις εργατικές κατακτήσεις. Η προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης της ΕΕ και του ΔΝΤ δεν είναι «αναγκαίο κακό», αλλά συνειδητή ταξική επιλογή.
Είναι σαφές ότι η μάχη που είναι μπροστά μας είναι κρίσιμη. Δεν αφορά απλώς τα μεροκάματα και τις συντάξεις αλλά την ιστορική πορεία της ελληνικής κοινωνίας. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να επιτρέψουμε την επιβολή συνθήκης κοινωνικής βαρβαρότητας. Είναι ανάγκη η εργατική τάξη και το ταξικό εργατικό κίνημα να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να δώσουμε με όλες μας τις δυνάμεις τη μάχη για την ανατροπή της επίθεσης.
Σε αυτούς που σπέρνουν την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία, στους απολογητές του συστήματος που προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλα αυτά είναι μονόδρομος, εμείς απαντάμε ότι άλλος δρόμος υπάρχει και είναι ο μόνος που μπορεί να υπερασπιστεί τα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων. Στην τρομοκρατία των οικονομικών δεικτών και το διαρκή εκβιασμό των αγορών να αντιπροτάξουμε την απαίτηση για διαγραφή του ληστρικού χρέους, για εθνικοποίηση των τραπεζών, για απαγόρευση των μαζικών απολύσεων, για αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, για φορολογία του κεφαλαίου, για αξιοπρεπείς συλλογικές συμβάσεις, για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους!
Μόνο που αυτός ο δρόμος προϋποθέτει σήμερα έναν πραγματικό πανεργατικό, παλλαϊκό ξεσηκωμό για την ανατροπή του «Προγράμματος Σταθερότητας» και συνολικά των μέτρων, της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Προϋποθέτει ρήξη με τους δείκτες και τα κριτήρια της ΟΝΕ και της ΕΕ, που γίνονται θηλιά στα κοινωνικά δικαιώματα. Αυτό σήμερα απαιτεί την κλιμάκωση των αγώνων και των απεργιακών κινητοποιήσεων, πανεργατικών και κλαδικών, τη διεύρυνση των κλάδων που κινητοποιούνται την οικοδόμηση δεσμών αλληλεγγύης και κοινής δράσης.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση και τις απαιτήσεις των εργαζόμενων οι ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος, ιδιαίτερα η γραφειοκρατική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, για άλλη μια φορά αποδεικνύονται κατώτερες των περιστάσεων, αρνούμενες ουσιαστικά να ηγηθούν αυτών των αναγκαίων αγωνιστικών πρωτοβουλιών. Οι ηγεσίες αυτές ούτε θέλουν, ούτε μπορούν να δώσουν πραγματική μάχη ενάντια σε αυτήν την λαίλαπα. Με τις τοποθετήσεις τους και την ευρύτερη στάση τους συμβάλλει στην διαμόρφωση της αντίληψης αποδοχής των μέτρων ως «αναγκαίων κακών» και έτσι όχι μόνο δεν μπορούν να δώσουν νικηφόρα προοπτική σε αυτή την ιστορική μάχη, αλλά την υπονομεύουν αποφασιστικά. Στην αγωνιστική ταξική ενότητα των εργαζομένων και την ανάπτυξη νικηφόρων αγώνων δεν συμβάλλει επίσης η διάσπαση των εργαζομένων και των απεργών στο όνομα της « «κομματικής καθαρότητας» μέσα στο εργατικό κίνημα.
Η ελπίδα βρίσκεται στη συσπείρωση των εργαζομένων γύρω από τα σωματεία, στην εργατική δημοκρατία των γενικών συνελεύσεων, στους αγώνες που ξεκινούν από την ίδια την εργατική βάση. Ως Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα θέλουμε να συμβάλουμε σε αυτή την αναγκαία προσπάθεια για την ταξική αγωνιστική ενότητα των εργαζομένων, για την κλιμάκωση των αγώνων και για την προβολή των σύγχρονων εργατικών αναγκών.
Σε αυτό το πλαίσιο θεωρούμε αναγκαίο
Να μετατρέψουμε την γενική απεργία της 5ης Μάη σε μέρα μάχης των εργαζομένων και του λαού ενάντια στο «Πρόγραμμα Σταθερότητας», την ΕΕ και το ΔΝΤ, τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης. Απευθυνόμαστε σε όλες τις δυνάμεις του σ.κ., τα πρωτοβάθμια σωματεία και τις ομοσπονδίες, τα σωματεία που είναι ενταγμένα στο ΠΑΜΕ να βαδίσουμε μαζί στον ενωτικό, ταξικό δρόμο της αντίστασης. Να απομονώσουμε τη γραφειοκρατική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ να πάρουμε οριστικό διαζύγιο από την υποταγή και τη συναίνεση στην πολιτική της κυβέρνησης και των εργοδοτών.
Να δείξουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας σε όλους τους κλάδους που κινητοποιούνται και μπαίνουν σε δρόμο κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων: να στηρίξουμε τις κινητοποιήσεις των ναυτεργατών, των εκπαιδευτικών, της υγείας και των εργαζόμενων στις μεταφορές. Η αλληλεγγύη είναι η δύναμή μας.
Να στηρίξουμε πολύμορφες κινητοποιήσεις και προσπάθειες αγωνιστικής δράσης, δημιουργία επιτροπών αγώνα σε όλη την Ελλάδα, απευθυνόμενοι σε μαζικούς φορείς και σωματεία.
Να συμβάλουμε στην πραγματοποίηση επόμενης μεγάλης πανελλαδικής συνάντησης των σωματείων με θέμα το προχώρημα του συντονισμού και τη συζήτηση του πλαισίου δράσης και των αιτημάτων που θα αντιπαρατάξουμε στην επίθεση που δεχόμαστε. Παλεύουμε για νέα αποφασιστική απεργία με αιχμή το ασφαλιστικό.
Τη δραστική μείωση των αποδοχών των εργαζομένων στο δημόσιο και τις ΔΕΚΟ, που ήδη εφαρμόζεται.
Την επίθεση στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα, με μείωση δώρων και επιδομάτων αλλά και με την προσπάθεια για κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και της υποχρεωτικής εφαρμογής τους.
Την απελευθέρωση των απολύσεων, την ίδια ώρα που η ανεργία έχει εκτιναχτεί στα ύψη.
Τις μαζικές απολύσεις εργαζομένων στο δημόσιο, αρχικά συμβασιούχων ορισμένου χρόνου και στη συνέχεια αορίστου και μονίμων.
Την αντιδραστική αναδιάρθρωση του ασφαλιστικού συστήματος από αναδιανεμητικό σε ανταποδοτικό παράλληλα με την αύξηση των ορίων που θα οδηγήσει ουσιαστικά σε δουλειά μέχρι θανάτου για μισθούς πείνας.
Τις περικοπές κοινωνικών δαπανών που ήδη οδηγούν σε ριζική υποβάθμιση το χώρο της Υγείας, της Πρόνοιας και της Παιδείας.
Όσο και εάν προσπαθούν οι κυβερνώντες να εξωραΐσουν την κατάσταση, όλοι ξέρουμε καλά τι σημαίνει ΔΝΤ: όπου πέρασε το ΔΝΤ άφησε πίσω του «καμένη γη», αναιρώντας δικαιώματα και κατακτήσεις, σπρώχνοντας τους εργαζομένους σε έναν εξοντωτικό αγώνα για επιβίωση, υπονομεύοντας κάθε έννοια κοινωνικής συνοχής. Σε αυτή την κατάσταση δεν φτάσαμε από κάποια φυσική νομοτέλεια. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ συνειδητά μεθόδευσε την κατάσταση το τελευταίο εξάμηνο έτσι ώστε η προσφυγή στο ΔΝΤ να φαντάζει η μόνη διέξοδος. Κι αυτό γιατί οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου, ντόπιου και ξένου, στον τόπο μας αντιμέτωποι με μια βαθιά καπιταλιστική κρίση τρίβουν τα χέρια τους στη σκέψη ότι μπορούν γρήγορα να καταβαραθρώσουν τους μισθούς και να συντρίψουν τις εργατικές κατακτήσεις. Η προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης της ΕΕ και του ΔΝΤ δεν είναι «αναγκαίο κακό», αλλά συνειδητή ταξική επιλογή.
Είναι σαφές ότι η μάχη που είναι μπροστά μας είναι κρίσιμη. Δεν αφορά απλώς τα μεροκάματα και τις συντάξεις αλλά την ιστορική πορεία της ελληνικής κοινωνίας. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να επιτρέψουμε την επιβολή συνθήκης κοινωνικής βαρβαρότητας. Είναι ανάγκη η εργατική τάξη και το ταξικό εργατικό κίνημα να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να δώσουμε με όλες μας τις δυνάμεις τη μάχη για την ανατροπή της επίθεσης.
Σε αυτούς που σπέρνουν την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία, στους απολογητές του συστήματος που προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλα αυτά είναι μονόδρομος, εμείς απαντάμε ότι άλλος δρόμος υπάρχει και είναι ο μόνος που μπορεί να υπερασπιστεί τα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων. Στην τρομοκρατία των οικονομικών δεικτών και το διαρκή εκβιασμό των αγορών να αντιπροτάξουμε την απαίτηση για διαγραφή του ληστρικού χρέους, για εθνικοποίηση των τραπεζών, για απαγόρευση των μαζικών απολύσεων, για αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, για φορολογία του κεφαλαίου, για αξιοπρεπείς συλλογικές συμβάσεις, για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους!
Μόνο που αυτός ο δρόμος προϋποθέτει σήμερα έναν πραγματικό πανεργατικό, παλλαϊκό ξεσηκωμό για την ανατροπή του «Προγράμματος Σταθερότητας» και συνολικά των μέτρων, της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Προϋποθέτει ρήξη με τους δείκτες και τα κριτήρια της ΟΝΕ και της ΕΕ, που γίνονται θηλιά στα κοινωνικά δικαιώματα. Αυτό σήμερα απαιτεί την κλιμάκωση των αγώνων και των απεργιακών κινητοποιήσεων, πανεργατικών και κλαδικών, τη διεύρυνση των κλάδων που κινητοποιούνται την οικοδόμηση δεσμών αλληλεγγύης και κοινής δράσης.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση και τις απαιτήσεις των εργαζόμενων οι ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος, ιδιαίτερα η γραφειοκρατική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, για άλλη μια φορά αποδεικνύονται κατώτερες των περιστάσεων, αρνούμενες ουσιαστικά να ηγηθούν αυτών των αναγκαίων αγωνιστικών πρωτοβουλιών. Οι ηγεσίες αυτές ούτε θέλουν, ούτε μπορούν να δώσουν πραγματική μάχη ενάντια σε αυτήν την λαίλαπα. Με τις τοποθετήσεις τους και την ευρύτερη στάση τους συμβάλλει στην διαμόρφωση της αντίληψης αποδοχής των μέτρων ως «αναγκαίων κακών» και έτσι όχι μόνο δεν μπορούν να δώσουν νικηφόρα προοπτική σε αυτή την ιστορική μάχη, αλλά την υπονομεύουν αποφασιστικά. Στην αγωνιστική ταξική ενότητα των εργαζομένων και την ανάπτυξη νικηφόρων αγώνων δεν συμβάλλει επίσης η διάσπαση των εργαζομένων και των απεργών στο όνομα της « «κομματικής καθαρότητας» μέσα στο εργατικό κίνημα.
Η ελπίδα βρίσκεται στη συσπείρωση των εργαζομένων γύρω από τα σωματεία, στην εργατική δημοκρατία των γενικών συνελεύσεων, στους αγώνες που ξεκινούν από την ίδια την εργατική βάση. Ως Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα θέλουμε να συμβάλουμε σε αυτή την αναγκαία προσπάθεια για την ταξική αγωνιστική ενότητα των εργαζομένων, για την κλιμάκωση των αγώνων και για την προβολή των σύγχρονων εργατικών αναγκών.
Σε αυτό το πλαίσιο θεωρούμε αναγκαίο
Να μετατρέψουμε την γενική απεργία της 5ης Μάη σε μέρα μάχης των εργαζομένων και του λαού ενάντια στο «Πρόγραμμα Σταθερότητας», την ΕΕ και το ΔΝΤ, τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης. Απευθυνόμαστε σε όλες τις δυνάμεις του σ.κ., τα πρωτοβάθμια σωματεία και τις ομοσπονδίες, τα σωματεία που είναι ενταγμένα στο ΠΑΜΕ να βαδίσουμε μαζί στον ενωτικό, ταξικό δρόμο της αντίστασης. Να απομονώσουμε τη γραφειοκρατική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ να πάρουμε οριστικό διαζύγιο από την υποταγή και τη συναίνεση στην πολιτική της κυβέρνησης και των εργοδοτών.
Να δείξουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας σε όλους τους κλάδους που κινητοποιούνται και μπαίνουν σε δρόμο κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων: να στηρίξουμε τις κινητοποιήσεις των ναυτεργατών, των εκπαιδευτικών, της υγείας και των εργαζόμενων στις μεταφορές. Η αλληλεγγύη είναι η δύναμή μας.
Να στηρίξουμε πολύμορφες κινητοποιήσεις και προσπάθειες αγωνιστικής δράσης, δημιουργία επιτροπών αγώνα σε όλη την Ελλάδα, απευθυνόμενοι σε μαζικούς φορείς και σωματεία.
Να συμβάλουμε στην πραγματοποίηση επόμενης μεγάλης πανελλαδικής συνάντησης των σωματείων με θέμα το προχώρημα του συντονισμού και τη συζήτηση του πλαισίου δράσης και των αιτημάτων που θα αντιπαρατάξουμε στην επίθεση που δεχόμαστε. Παλεύουμε για νέα αποφασιστική απεργία με αιχμή το ασφαλιστικό.
ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΜΑΧΩΝ
Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττική, Σύλλογος Προσωπικού Εναέριων Μεταφορών, Πανελλαδικό Κλαδικό Σωματείο Προσωπικού Ασφαλείας με έδρα την Πάτρα, Γ΄ ΕΛΜΕ Αθήνας, Σύλλογος Έκτακτων Αρχαιολόγων, Σύλλογος Εργαζόμενων στα Φροντιστήρια Καθηγητών, Σωματείο Εργαζομένων Φαρμάκου Βοιωτίας, Σωματείο Εργαζομένων Δήμου Ν. Ιωνίας, Πανελλήνιος Σύλλογος Εργαζομένων Επιχειρήσεων Παροχής Υπηρεσιών, Συνδικάτο Εργαζομένων Ενέργειας «Εργατική Αλληλεγγύη», ΕΛΜΕ Α. Λιοσίων – Ζεφυρίου – Φυλής, ΣΤ΄ Σύλλογος Π.Ε. Θεσσαλονίκης, Σύλλογος Π.Ε. «Ο Αριστοτέλης», Σωματείο Εργαζομένων ΕΒΟ-ΠΥΡΚΑΛ Αιγίου, Συνδικάτο Ιδιωτικής Υγείας Πειραιά, Σωματείο Εργαζομένων Δήμου Βύρωνα, Πανελλήνια Ένωση Αδιόριστων Εκπαιδευτικών, Σωματείο Εργαζομένων Νοσοκομείου Αττικόν, Ενιαίος Σύλλογος Υπαλλήλων ΥΠΠΟΤ Αττικής – Στερεάς, Πανελλήνιος Σύλλογος Υπαλλήλων Αθλητικών Σωματείων, Σωματείο Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Θεσσαλονίκης, Σύλλογος Έκτακτου Εκπαιδευτικού Προσωπικού ΤΕΙ Πάτρας «Αρτίν Δανελιάν», Συνδικάτο Εργαζομένων στο Διεθνές Αεροδρόμιο Αθηνών, Σύλλογος Προσωπικού ΔΕΥΑΠ, Σύλλογος Συμβασιούχων ΤΕΙ Πάτρας, Α΄ Σύλλογος Αθηνών Εκπαιδευτικών Π.Ε., Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών, Σύλλογος έμμισθων γιατρών ιδιωτικών νοσηλευτηρίων Αθήνας Πειραιά, Σωματείο Εργαζομένων Εθνικού Θεάτρου.
Ακόμη συμμετείχαν με απόφασή τους: Γενική Συνέλευση Γιατρών – 5μελής ΕΙΝΑΠ Γ.Ν. Νίκαιας, Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων Ιατρών Νοσοκομείων Αθήνας – Πειραιά, η Γενική Συνέλευση του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Πρέβεζας, το Συντονιστικό Ωρομίσθιων Εκπαιδευτικών.
Συμμετείχαν επίσης ως παρατηρητές η Ένωση Τεχνικών Δήμου Αθηναίων και η Παναττική Ένωση Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού.
Τέλος, συμμετείχαν ως παρατηρητές συνδικαλιστές από τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, τους εργαζομένους στην Ethnodata, την ΠΟΕ – ΟΤΑ, την ΟΜΕ-ΟΤΕ, την ΠΕΤ-ΟΤΕ, το Σωματείο Εργαζομένων Intracom, το Σύλλογο Μεταφραστών – Επιμελητών – Διορθωτών, το Υπουργείο Οικονομικών, τον Περιοδικό Τύπο, την Ιδιωτική Εκπαίδευση, τους Ιατρικούς Επισκέπτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου